Hoe de juiste partner te kiezen (tips voor meisjes) // Konstantin Popadin ≪ Scisne?

Het vrouwtje hoeft alleen naar het gezicht van het mannetje te kijken om de belangrijkste kenmerken te evalueren (foto van www.design.kyushu-u.ac.jp)

Op welke signalen letten meisjes bij het kiezen van een partner? Vanuit evolutionair oogpunt is de belangrijkste zijn gezondheid, die wordt bepaald door de kwaliteit van zijn genen, en zijn bereidheid om voor de nakomelingen te zorgen. Maar hoe deze belangrijke kenmerken vooraf te evalueren? Recent werk toont overtuigend aan dat meisjes deze tekens kunnen berekenen, op zoek naar slechts een paar seconden naar een foto van het gezicht van een man.

Vrouwtjes, die een partner kiezen, moeten zich concentreren op de kwaliteit van zijn genen. Volgens de handicaptheorie (zie Als je geen mannen kunt kiezen, kun je kinderen kiezen ), een informatieve maat voor de kwaliteit van het genoom kan alleen een eigenschap zijn die schadelijk is voor overleving. Hoe meer uitgesproken een dergelijke schadelijke eigenschap, hoe beter de genen van de drager van deze eigenschap. Onder pauwen bijvoorbeeld, kan alleen een mannetje met hoogwaardige genen tot volwassenheid leven met een lange staart, wat voorkomt dat hij wegvliegt van roofdieren. Zo zal de selectie van langstaartmannetjes een hoog niveau van kwaliteitsgenen garanderen. Tekens zoals hoorns, felle kleuren van veren, luide liedjes, maken mannen zichtbaarder en kwetsbaarder voor roofdieren, dus al deze tekens zijn een marker voor de kwaliteit van genen.

Wat is de handicap van Homo sapiens- mannen? Om deze vraag te beantwoorden, toonden Britse wetenschappers ( BeBruine et al. 2006 ) meisjesfoto's van jonge mensen, onder wie meisjes moesten kiezen welke zij het leukst vonden. Hier stel ik voor om dit experiment te herhalen en kies voor alle lezers een van de twee rijen in de onderstaande foto - de onderkant of bovenkant. Schaam je niet dat alle gezichten enigszins op elkaar lijken - stel dat ze allemaal broers zijn. Voor de zuiverheid van het experiment, lees deze notitie niet verder totdat u uw keuze hebt gemaakt. Dus de onderste rij of de bovenste?

Foto's van DeBruine et al. 2006

Ik feliciteer 90% van de lezers met de juiste keuze: jonge mensen op de onderste rij zouden minder schadelijke mutaties moeten hebben, en voor de meeste meisjes leek het aantrekkelijker te zijn. Wat is er speciaal aan hen? Ze zien er moediger uit, ze hebben bredere jukbeenderen, dat wil zeggen dat ze mannelijker zijn (uit het Latijn. Masculinus "mannelijk"). Alle 6 ingezonden foto's werden verkregen als resultaat van computerverwerking van één echte foto. Op de onderste rij op drie verschillende manieren verhoogde mannelijkheid (mannelijkheid), en bovenaan - vrouwelijkheid (verwijfd, uit het Latijn. Femina "vrouw").

Het experiment zegt dus dat mannelijke mannen betere genen hebben. Waarom? Voor de ontwikkeling van secundaire seksuele kenmerken, evenals de mate van mannelijkheid bij mannen, is het hormoon testosteron verantwoordelijk. Als een verhoogde concentratie van dit hormoon de aantrekkelijkheid voor het andere geslacht verhoogt, zou volgens het concept van handicap een hoog niveau van testosteron schadelijk voor mannen moeten zijn. Een verhoogd testosteronniveau heeft inderdaad een immunosuppressief effect, waardoor een man kwetsbaarder wordt voor veel infecties. Ondanks dit effect zijn mannen met een hoog testosterongehalte echter gezonder (een medisch onderzoek van deze vraag wordt gepresenteerd in een artikel van Rhodes et al. 2003 ).

De situatie lijkt paradoxaal, maar komt in feite volledig overeen met het handicapconcept - zoals het geval is met de pauwstaart, kunnen alleen mannen die vanwege de hoogwaardige genen een zeer hoge afweer hebben, het zich veroorloven hun niveau van immuunbescherming te verlagen. Mannen met genen van lage kwaliteit zullen het negatieve effect van hoge testosteronniveaus niet kunnen verdragen en zullen tijdens het evolutieproces worden geëlimineerd, wat ertoe zal leiden dat genen van lage kwaliteit alleen met lage testosteronniveaus worden geassocieerd.

En wat als een man met hoogwaardige genen zijn testosteronniveau verlaagt? Dan zal hij een uitstekende gezondheid hebben, maar dit zal het aantal van zijn kinderen niet verhogen, omdat een dergelijke man (met lage testosteronniveaus) niet voldoende aantrekkelijk zal zijn voor het andere geslacht. Het blijkt dus dat het voordeliger is om een ​​beetje gezondheid door te brengen (het verhogen van testosteronniveaus) om reclame te maken voor je genen dan om heel gezond te zijn, maar zonder reclame.

Wat anders, naast de kwaliteit van genen, letten meisjes op bij het kiezen van hun partner? In tegenstelling tot de meeste dieren, hebben mannen de neiging bij te dragen aan de zorg voor hun nakomelingen. Als je van tevoren zou kunnen beoordelen hoe goed een man voor zijn kinderen zou zorgen, dan zou dit zeer waardevolle informatie voor meisjes zijn. Heeft het vrouwelijke het vermogen om de potentiële opvoedkwaliteiten van een man te evalueren?

Om deze vraag te beantwoorden, fotografeerden wetenschappers van de University of California ( Roney et al. 2006 ) verschillende mannen en voerden een psychologische test met hen uit, met als doel uit te vinden hoe graag ze kinderen wilden hebben. Er werd aangenomen dat als een man een kind wil hebben, hij goed voor hem zal zorgen. Deze mannen werden ook getest op testosteronniveaus. Toen toonden hun foto's de meisjes, die elke foto op twee manieren evalueerden: of deze man kinderen wil hebben en hoe aantrekkelijk hij is. Paradoxaal genoeg, maar een feit: meisjes, heel goed geraden het verlangen van de man om een ​​kind te krijgen! En de aantrekkelijkheid van mannen correleerde goed met het niveau van testosteron. Alleen tussen deze twee tekens zijn helaas omgekeerd gerelateerd.

Meisjes moeten de keuze van mannen op twee manieren optimaliseren: de kwaliteit van genen en ouderlijke kwaliteiten. Dit is echter niet eenvoudig, omdat deze kenmerken negatief met elkaar verband houden - hoe beter de genen (hoe hoger het testosteronniveau), hoe slechter de zorg voor de nakomelingen en vice versa. Met andere woorden, meer verwijfde mannen willen vaak kinderen, maar de genen zijn kwalitatiefer in mannelijke. Wat te doen? Draai opnieuw om hulp voor evolutie.

In het volgende experiment vroegen wetenschappers van de University of California ( Roney et al. 2006 ) de meisjes om elke foto op twee manieren te karakteriseren: aantrekkelijkheid vanuit het perspectief van een romantische partner op korte termijn en aantrekkelijkheid vanuit het perspectief van een romantische partner op lange termijn. U vermoedde waarschijnlijk al dat meer mannelijke mannen werden gekozen voor de rol van kortetermijnpartners (dat wil zeggen met genen van hogere kwaliteit), maar mannen die een kind wilden hebben, werden vaker gekozen voor de rol van goede langetermijnpartners (onthoud dat keek alleen naar hun gezichten op de foto).

Bovendien toont een werk dat nog niet is gepubliceerd ( Jones et al. 2006 ) aan dat de voorkeuren van vrouwen radicaal veranderen tijdens de menstruatiecyclus - mannelijke mannen lijken aantrekkelijker in de ovulatiefase, wanneer er een kans is op bevruchting van het ei en in het resterende deel van de cyclus vrouwelijke mannen, meer geschikt voor het opvoeden van kinderen.

Dus als ze in slechts enkele seconden naar een foto van het gezicht van een man kijken, kunnen meisjes de belangrijkste kenmerken ervan evalueren. En wat als ze elkaar een paar minuten ontmoeten en praten? Waarschijnlijk zullen er daarna voor het zwakkere geslacht geen onopgeloste problemen zijn.

bronnen:
1) DeBruine et al. 2006. Gecorreleerde voorkeur voor mannelijkheid en mannelijkheid ( Pdf, 460 Kb ) // Proceedings of the Royal Society of London, B. 273: 1355-1360.
2) Roney et al. 2006. Het lezen van mannengezichten; vrouwen testosteron Pdf, 160 Kb ) // Proceedings van de Royal Society of London, B. Online gepubliceerd. doi: 10.1098 / rspb.2006.3569.
3) Jones et al. 2006. Effecten van de menstruatiecyclus. Ingediend.
4) Rhodes et al . 2003. Significeert menselijk gezicht gezondheid? // Proceedings of the Royal Society of London, B. (Suppl) 270: S93-S95.

Konstantin Popadyin
"Elements"